IK BEN ARTS, GEEN ADMINISTRATEUR
Henk Koenders, verpleeghuisarts in Anneke Residence:
IK BEN ARTS, GEEN ADMINISTRATEUR.
Henk Koenders, 30 jaar werkzaam als huisarts aan de Costa Blanca, is sinds begin dit jaar verbonden als verpleeghuisarts aan Anneke Residence in Alfaz del Pi.
Zijn jarenlange ervaring met veelal oudere patiënten aan de Costa Blanca, zijn kennis van de infrastructuur op het gebied van de gezondheidszorg hier in Spanje, maar vooral zijn visie op en zijn kunde met betrekking tot behandelingen van patiënten waarbij sprake is van meervoudige aandoeningen, maakt dat deze functie hem als een handschoen past.
Koenders startte zijn loopbaan in Nederland in een verpleeghuis. Hij zegt daarover: “Nog steeds is de status van een verpleeghuisarts niet erg hoog onder de artsen omdat er betrekkelijk weinig “gescoord” kan worden met genezen of verbeteren, maar ik vind het juist een uitdaging om er op een alternatieve manier voor te zorgen dat de bewoners toch een betere manier van leven hebben door ze bijvoorbeeld juist niet te belasten met onderzoeken , of ze meteen voor opname in te sturen naar het ziekenhuis, maar te kijken of we het in huis kunnen oplossen. Om een voorbeeld te te geven: een bewoner heeft veel last van haar knie. Dan kan je haar doorverwijzen naar een orthopeed en foto´s laten maken etc, maar ik ben begonnen met een cortisonenspuit in haar kniegewricht en mevrouw loopt alweer twee maanden zonder pijn door het huis!”
Koenders volgt in Anneke dr Maria Antonia Sola op. “Haar ken ik al jaren en we hebben voor een aantal van mijn patienten die in Anneke waren opgenomen ook nauw samengewerkt, tevens heb ik haar een paar keer vervangen tijdens vakanties. Ik kende het huis dus al en had dan ook ook niet veel tijd nodig om in te werken.”
De afwisseling met de huisartsenpraktijk ervaart dr Koenders als positief.” In Anneke is het toch wat minder hectisch dan in een huisartsenpraktijk en kan ik op m´n gemak met de bewoners en/ of hun familieleden praten. Daarbij is het leuk met zoveel verschillende nationaliteiten te werken . Zowel in het team als onder de bewoners zijn er veel verschillende nationaliteiten, en een Spanjaard gaat toch weer anders met zijn ouders om dan een Nederlander, veel beschermender, een Nederlander laat wat meer over aan de professionals.”
Het feit dat Anneke Residence een kleinschalig verpleeghuis is vergeleken bij andere huizen ervaart Koenders alleen maar als een voordeel. “Iedereen kent elkaar, de lijnen zijn kort en er hoeft minder schriftelijk te gebeuren. Er werken zeer kundige verpleegkundigen die mij direct informeren. Dus des te meer tijd heb ik om mij met de bewoners bezig te houden.
“Ik zeg ook altijd : ik ben arts, geen administrateur en ik heb het ook als voorwaarde gesteld waaronder ik voor Anneke Residence wilde gaan werken.”
“Alhoewel er hier wel nog 25 zorgmanagers ontbreken, dat was ik in Nederland ook zo gewend. “ voegt hij eraan toe met een knipoog.
De meeste bewoners in Anneke zijn verzekerd via de Seguridad Social. De buitenlandse artsen hier gevestigd waaronder dr. Koenders ook zijn weliswaar gehomologeerd en mogen hier werken in de private gezondheidszorg maar niet in de publieke sector. Om toegelaten te worden zouden ze eerst mee moeten doen aan vergelijkende examens (de zogenaamde“oposiciones”)
Koenders: “Omdat Anneke een door de overheid geacrediteerde zorginstelling is, daarmee dus onder de publieke gezondheidszorg valt, ben ik voor de bewoners van Anneke wel geacrediteerd als arts van de Seguridad Social en kan ik ook recepten van de seguridad social uitschrijven en hun medisch dossier bekijken”.
Anneke is aangesloten op Abucasis, het programma van de Seguridad Social waartoe arts en twee andere personen van het verpleeghuis exclusief toegang hebben. Hierin onderscheidt Anneke zich ondermeer van de andere buitenlandse verpleeghuizen hier in de regio.
EEN WAARDIG AFSCHEID
Voor kwaliteit van leven en palliatieve zorg in een verpleeghuis verwijst Koenders o.a. ook naar verpleeghuisarts Bert Keizer met zijn artikel “Vlucht uit het ziekenhuis”, zie ook website www.anneke.es. Koenders is het hier helemaal mee eens. “Een arts in het ziekenhuis zal altijd doorbehandelen, dat is zijn opdracht, ook als het al een terminale patiënt betreft. De vraag of een patient daar kwaliteit van leven door krijgt wordt niet gesteld. Zo heb ik het meegemaakt dat een patient die het liefste thuis wilde sterven toch weer opgenomen werd in het ziekenhuis, op de intensive care belandde en daar uiteindelijk stierf. Hij heeft misschien daardoor een aantal dagen langer geleefd maar is hij een mooie vredige dood gestorven? Ik denk van niet.”
Anneke biedt l palliatieve zorg thuis met een kundig thuiszorgteam maar ook in het verpleeghuis, als het thuis niet, meer, kan . Dus het hoeft niet meteen een ziekenhuis te worden. Een verpleeghuis zoals Anneke Residence levert hele goede palliatieve zorg , niet alleen de medisch noodzakelijke zorg waar de verpleeghuisarts ook samenwerkt met de eigen huisarts als dat gewenst is en waar er 24 uur een verpleegkundige aanwezig is . Maar daarnaast biedt het huis een hospice omgeving: comfortabele kamers waar ook de familie kan overnachten, een rustige omgeving, persoonlijke aandacht, geestelijke ondersteuning voor patiënt en familie waar mogelijk in de eigen taal, kortom andere belangrijke voorwaarden om een waardig afscheid mogelijk te maken. En zaken die in een ziekenhuis nou eenmaal niet geboden kunnen worden.
Koenders: “wat dat betreft ben ik ook al met het management in gesprek om te kijken hoe we dit nog beter vorm kunnen geven en uit kunnen breiden.
Een heel ander plan dat ik op de plank heb liggen is de wens om een goed revalidatie programma voor CVA (cerebraal vasculair accident ofwel hersenbloeding) patienten op te zetten want ook daar is veel behoefte aan. Plannen genoeg maar daarover een volgende keer meer!”
